Öyle ya da böyle bizimle mezara kadar gelecek olacak bir bilince sahibiz.
Bu bilinçlilik hali bize ısrarla acıdan uzaklaşmamızı, mululuğa tutunmamızı söylüyor.
Oysaki olumsuz yaşam deneyimlerinden kaçtıkça, bu olumsuzluklar daha da pekişiyor.
Buna ters çaba yasası deniyor.
İnsan mutluluğun peşinden ne kadar koşarsa, mutluluk o insandan o kadar hızlı kaçıyor.
Aynı şekilde ne kadar acılarımıza ve mutsuz yanımıza sahip çıkarsak o kadar mutlu oluyoruz.
Elbette dolaylı yoldan mutlu olayım diye mutsuz yanımızla barışıkmış gibi davranmak işe yaramıyor.
İşin gerçeği, aydınlığın yolu salt bir acı/haz döngüsünü kabul etmekten geçiyor.
Olumlu ve olumsuz ruh hali, mutlu ve mutsuz bir duygu durumu arasında sürekli gidip geliriz.
Bu iki yönlü halimizin normalliğini kabul ettiğimizde huzurlu ve aydınlık bir yaşam sürebiliyoruz.
Kendimize "Belki bugün kötü hissediyorum, belki şuan kırılgan bir ruh hali içindeyim... Olsun bu benim için sorun değil. Bu yanımı da seviyor ve sahip çıkıyorum." diyebildiğimizde hayat güzel şeyleri beraberinde getiriyor.
Elbette yine de kimse kuru bir kabulleniş içinde olmak istemez.
Mutsuz belki de depresyonda olan birine zihinsel dayanıklılık monologları veya felsefi söylemlerde bulunmanın yararı dokunmaz.
Bir kabulleniş içinde olalım ya da olmayalım zihinsel acılar ya da mutluluklar uzun süreli değildir.
Bazen mutluluk grafiğimiz aşağılardadır, bazen yukarılarda...
Bazen mutluyuzdur, bazen mutsuz...
Ancak belirli bir süre sonra nötr bir duygusal duruma, yani eskisi gibi hissetmeye geri döneriz.
Buna hedonik adaptasyon denir.
Bu da demek oluyor ki; en büyük aşkımızla bir yuvaya sahip olsak, en ulaşılmaz görünen hedeflerimize ulaşsak bile bize getireceği mutluluğun geçici olduğudur.
Geçici olmaktan öte çok kısa süreli bir hazdan daha fazlasını sunmadığıdır.
Hayattaki tek amacının mutlu olmak olduğunu düşünen biri, bu yöndeki beklentilerini kısarak, mutluluğun peşinden koşmayı bırakarak gerçek huzuru yakalayabilecektir.
Öyleyse mutluluk onu arayarak ya da bulmaya çalışarak değil, şuan ki duygu durumumuzu sakin bir şekilde kabul ettiğimizde var oluyor.